Het begint wel op te vallen: zodra de Israëlische prestaties op het gebied van het vaccineren tegen Covid-19 ter sprake komen, verandert bewondering al snel in afgunst en Israël-bashen. Medici en journalisten van ‘kwaliteitskranten’ schamen zich er niet voor pertinente leugens te verkondigen en antisemitische stokpaardjes worden weer volop bereden, constateert Freek van Beetz.

Sneer

“Israël is een militaristische samenleving”, sneerde Eva Jinek, zonder zich verder in het succesvolle vaccinatieprogramma daar te verdiepen en zich af te vragen of zo’n aanpak in noodsituaties juist niet gewenst zou zijn. Daarvan is oud-RIVM-baas Roel Coutinho juist wel overtuigd: volgens hem was de zeer voortvarende Nederlandse vaccinatie-aanpak van destijds tegen de Mexicaanse griep juist zo succesvol, omdat daar sprake was van een centrale militaire aansturing. “Militairen hebben verstand van logistiek en dat is onmisbaar in acute situaties met een geheel eigen dynamiek.” Volgens hem moeten we juist aan Israël een voorbeeld nemen!

In Israël is inmiddels sinds 19 december jl. al een kwart van de totale bevolking (9 mln. inwoners) gevaccineerd. Hoezo? Nou, omdat Israël de bevolking zo goed mogelijk wil beschermen en de economie zo snel mogelijk weer wil ‘openen’. Daarom sloot het land contracten met Pfizer en met de fabrikant van het Moderna-vaccin voor (gegarandeerde) spoedleveranties en was het ook bereid daarvoor een (meer-)prijs te betalen.

“Vals spel”

Toen gisterochtend, zondag 24 januari in “WNL op Zondag”, de miserabele start en de slakkengang in het vaccinatieproces in Nederland ter sprake kwam en die vergeleken werd met de opzienbarende prestaties in Israël, zei arts en microbioloog Marc Bonten: “Israël betaalt het dubbele en stelt ‘alle patiëntgegevens’ ter beschikking van Pfizer. Stel je voor dat we dat in Nederland zouden doen, alle patiëntgegevens aan een Amerikaans bedrijf”. “Israël speelt vals”, stelde hij vast. Hoezo, vraag ik me af: Israël heeft er kennelijk meer voor over om zijn bevolking te beschermen en wil blijkbaar niet zoals Nederland voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Daar plukken we nu de wrange vruchten van! Zeker nu de leveranties van Pfizer stokken.

Privacy geborgd

En geeft Israël inderdaad zomaar ‘alle patiëntgegevens’ in handen van Pfizer? Nou nee: ook in Israël was er bezorgdheid over de waarborging van de privacy. Daarom maakte het Israëlische ministerie van Volksgezondheid de overeenkomst openbaar. Volgens Joop Soesan blijkt uit het document dat er geen identificeerbare gezondheidsinformatie tussen de partijen zal worden gedeeld.

Het Israëlische ministerie van Volksgezondheid verplicht zich ertoe om het aantal bevestigde COVID-19-gevallen, ziekenhuisopnames, ernstige en/of kritieke gevallen, aantal patiënten aan de beademing en symptomatische gevallen per week mee te delen, samen met het aantal uitgevoerde vaccinaties. In beide gevallen worden de gegevens ook uitgesplitst naar demografische factoren, zoals leeftijdsgroepen. Veel van deze informatie wordt al dagelijks door het ministerie van Volksgezondheid bekend gemaakt. Bovendien mag volgens de overeenkomst geen informatie aan derden worden verstrekt, tenzij specifiek goedgekeurd door de onthullende partij. Ook blijft het ministerie van Volksgezondheid eigenaar van de gegevens die met Pfizer worden gedeeld.

Terwijl we in Nederland nog moeten beginnen aan het vaccineren van (hoog-)bejaarden, is dat in Israël al achter de rug en is daar zelfs besloten nu ook de groep van zestien tot achttienjarigen – met toestemming van de ouders – te vaccineren, zodat die straks aan de schoolexamens kunnen deelnemen.

Medische apartheid

De Israëlische voorsprong in het vaccinatieprogramma roept een overvloed aan anti-Israëlische sentimenten op. Zo was er de beschuldiging dat Israël ook verplicht zou zijn om de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever te vaccineren. Maar die verplichting bestaat helemaal niet. In de Oslo-akkoorden van 1995 is afgesproken dat de Palestijnse autoriteit zelf verantwoordelijk is voor de gezondheidszorg in de Palestijnse gebieden. Dat neemt overigens niet weg dat in Israëlische ziekenhuizen veel patiënten uit de Palestijnse gebieden, ook uit kringen van de Palestijnse autoriteit, worden behandeld.

Niettemin namen tal van gerenommeerd hetende kranten (The Guardian, Washington Post, New York Times) met instemming de beschuldigingen over van allerlei actiegroepen als Amnesty International, dat Israël hier ‘medische apartheid’ zou bedrijven door alleen ingezetenen van Israël, Joodse en Arabische staatsburgers, te vaccineren.

Palestijnse autoriteit

Maar de Palestijnse autoriteit heeft helemaal niet om Israëlische bijstand gevraagd! Sterker nog: een woordvoerder van het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid verklaarde begin deze maand dat zijn departement geen afdeling van het Israëlische ministerie van Defensie is.

Ook de Nederlandse NRC roert als vanouds hier de anti-Israëlische trom en nam kritiekloos de beschuldigingen van de internationale media over: de correspondent ter plekke, Jannie Schipper, mag zich hier met recht onder de banier van ‘overschrijfjournalistiek’ scharen. Ze is nog louter spreekbuis van voornamelijk door het buitenland gefinancierde linkse Israëlische actiegroepen als B’Tselem, zoals ze onlangs weer etaleerde in een paginagroot artikel.

Antisemitisch

Ik herinner me nog goed hoe de destijds vermaarde en veel beluisterde buitenlandcommentator mr. G.B.J. Hiltermann de Volkskrant omschreef als “rondweg antisemitisch althans anti-Israël (….)”. De huidige NRC doet daar, vind ik, nog nauwelijks voor onder. Hiltermann moest overigens zijn uitspraak in hoger beroep rectificeren.
Niettemin citeer ik met instemming Bart Schut (NIW 8 januari):

“Reken op antisemieten om bij elke crisis hun stokpaardjes te berijden – ook wanneer zij zich voordoen als journalisten van westerse kwaliteitskranten.”

Hij had wat mij betreft daar ook nog ‘medici’ aan kunnen toevoegen.