Media en politiek zijn medeschuldig

Titelfoto: Gaza protest Londen (28 oktober 2023) door Steve Eason, CC BY-NC 2.0.

 Meten met twee maten, eenzijdigheid, vooringenomenheid en gebrek aan kennis en historisch besef. Zo kunnen de media worden getypeerd als het over de oorlog van Israël tegen Hamas gaat, en dat is rampzalig. Alleen Israëlkritiek komt aan bod en er wordt eindeloos verslag gedaan over Palestijnse ‘vluchtelingen’. Daardoor groeit de Jodenhaat, die verontrustende vormen aanneemt. Voor Joden is Nederland geen veilige plek meer, schrijft Freek van Beetz.

Mijn column van 13 oktober jl. eindigde ik met een citaat van de grote Israëlische schrijver Amos Oz: “Those who do not distinguish between degrees of evil are doomed to become the servants of evil”. Hij heeft gelijk: “Nog steeds wordt van Israël terughoudendheid verwacht die ze van andere landen niet verwachten.” Aldus John Davis Hanson in “The Real Story Behind the Hamas Attack on Israël”). Meten met twee maten, vooringenomenheid, gebrek aan kennis en historisch besef. Dat is niet zonder gevolgen gebleven.

Slachtoffer werd dader

De periode dat de media mededogen met en begrip hadden voor Israël duurde maar kort. Nadat de eerste gruwelijke beelden en verhalen over de beestachtige slachting die ‘Hamas-strijders’ hadden aangericht in Israëlische dorpen aan de grens met Gaza waren verwerkt, sloeg de balans in de media al snel door naar de andere kant.

Dat zich op die zevende oktober een ongekend gruwelijke pogrom voltrok, is bij de media al lang vergeten. Veertienhonderd mensen, jong en oud, werden die ochtend afgeslacht. Weerloze vrouwen, bejaarden en kinderen werden bruut als jachttrofee meegevoerd en worden nog steeds als gegijzelden gevangengehouden. Duizenden burgers uit Gaza trokken daarna plunderend en stelend door de verwoeste dorpen en vanaf diezelfde ochtend werden – en worden – continu raketten op Israël afgevuurd. Ook dat vinden de media al lang niet meer het vermelden waard.

Slachtoffer werd weer dader: het gemakzuchtige schema van de media. Israël moest weer in de beklaagdenbank. “De Joden hebben het ook wel aan zichzelf te wijten…”

Juichen en joelen

Maar ik kan die weerzinwekkende beelden van die slachtoffers, vermoord, verkracht, verminkt, verbrand, ik kan die korte video’s met het lijk van de doodgemartelde Shani Louk, op een truck van Hamas door Gaza vervoerd en door juichende en joelende omstanders geknuppeld en bespuwd en die beschamende, schokkende scène van die bebloede jonge vrouw maar niet van mijn netvlies krijgen.

Terwijl Israël pas na enige dagen besloot tot de inzet van het leger, om eens en voorgoed af te rekenen met Hamas, begonnen vrijwel meteen na die pogrom in tal van steden in westerse landen massale demonstraties met oproepen tot steun aan Hamas. Die betogingen zijn sindsdien alleen maar in omvang en intensiteit toegenomen. Ze nemen verontrustende vormen aan.

Anti-Israël narratief

Begin oktober, toen ik mijn vorige column schreef, had ik het over het morele kompas. Dat is bij de meeste media volstrekt zoekgeraakt. Het anti-Israël ‘narratief’ (zo schijn je de vooringenomen houding van de journalistiek te moeten noemen) is zo dominant geworden, dat dat wel een effect op de publieke opinie móet hebben. Als je dagelijks via de gedrukte media en via televisieprogramma’s, zowel van de publieke als de commerciële omroepen, wordt overspoeld met beelden en vooropgezette meningen, dan moet je niet verbaasd zijn dat Jodenhaat niet meer in het verborgene leeft, maar volop ontluikt en steeds openlijker vormen aanneemt.

De politiek en de media gaan hierin niet vrijuit. Eenzijdige berichtgeving is niet zonder gevolgen. De media blijven de berichtgeving door Hamas als absolute waarheid rondbazuinen, ook al doen ze er sinds het beschamende debacle over “Het Israëlische bombardement op een ziekenhuis”, waarbij vijfhonderd doden te betreuren zouden zijn en nog meer gewonden zouden zijn gevallen, er een ‘bijsluiter’ bij: “het bericht is afkomstig van Hamas”. Niettemin is het kwaad allang geschied. De excuses kwamen te laat.

‘Vluchtelingen’

Allerlei correspondenten worden inderhaast ingevlogen en doen nu verslag vanuit Israël en de Westoever. Hun gebrekkige kennis van de complexe problematiek wordt nauwelijks verhuld: ze laten alleen Israël-kritische zegslieden aan het woord, checken hun uitlatingen niet, maar willen toch vooral aan het beeld blijven boetseren van zielige, onderdrukte Palestijnen en boosaardige, agressieve Israëli’s. Dat stadswijken nog steeds “vluchtelingenkampen’ worden genoemd, dat derde-generatie inwoners van Gaza nog steeds als ‘vluchtelingen’ worden omschreven is aperte Orwelliaanse ‘newspeak’. (Zie ook: Wynia’s Week: Wat nou ‘genocide’ en hoezo ‘vluchtelingen’?) Over Palestijnen wordt schaamteloos gelogen.

Niemand noemt de miljoen Joden die de Arabische landen ontvluchtten en in Israël werden opgevangen nu nog ‘vluchtelingen’, evenmin de ruim drie miljoen Sudeten-Duitsers, die na de oorlog met geweld uit het toenmalige Tsjechoslowakije werden verdreven. Zij staan niet als vluchtelingen bij de VN ingeboekt om op eeuwigdurende financiële steun van de VN te kunnen rekenen. Dat kranten sporadisch ook een ander geluid doorlaten, neemt deze verziekte sfeer niet weg. Het is die vergiftigde sfeer die steeds meer Joden zorgen baart.

Antisemitisch

De demonstraties in de VS, maar ook elders in de wereld, kregen steeds meer een onverhuld antisemitisch karakter. Daartegen kwam nauwelijks protest, laat staan dat de leiding van universiteiten waar joodse studenten werden belaagd, daar daadkrachtig tegen optrad. We zien hier in West-Europa hetzelfde. Bij een diploma-uitreiking op de Universiteit van Amsterdam joelde het publiek “fucking Jews”.

De meeste incidenten zul je in de reguliere media nauwelijks vermeld of kritisch bejegend zien. Zelfs voor de indrukwekkende speech van de Duitse minister en vicekanselier Habeck (Bündnis 90/Die Grünen) was in de Nederlandse media maar nauwelijks aandacht.

Of de woorden van Habeck gevolgen zullen hebben en daadwerkelijk stappen tegen demonstranten met antisemitische leuzen worden ondernomen, moet ik nog zien. De demonstraties in Duitse steden lijken vooralsnog in omvang en intensiteit toe te nemen. Ook in Nederland blijft het, uiteraard, zou ik bijna zeggen, bij woorden.

Jodenhaat

GeenStijl-redacteur Bart Nijman berichtte uit Londen: “London, de afgelopen weken een van de meest afzichtelijke decors van “pro-Palestijnse” demonstraties die op z’n vriendelijkst “antizionistische” optochten zijn, maar in werkelijkheid vooral parades van platte, luide en schor geschreeuwde Jodenhaat met een ondertoon die een omslag naar een escalerende ontploffing richting geweld vrij duidelijk laat horen.” Zie ook oproepen tot Intifada in de Londense metro.

“The Golden Age of British Jewry is well and truly over”, schrijft Jonathan Lieberman (Jerusalem Post, 4 november). “I say this with a heavy heart because Britain has been good to me and my family. It provided a home when we had none, it gave us sustenance when we were hungry, it enabled us to obtain a first-class education – and we all gave back to the country willingly and abundantly, but sadly, it’s time to wake up and the smell the antisemitic coffee that lingers long in the nostrils. Sadly, my UK friends and family, it’s time to leave – close the door behind you.”

Guur klimaat

In ons land ken ik tal van mensen die zich niet meer veilig voelen en zich terugtrekken in kleine kringen van verwanten en goede vrienden. De grote historicus Simon Schama zei hetzelfde te doen, in een pijnlijk ontroerend vraaggesprek in de NRC. In Trouw uitte Frits Barend zich in soortgelijke bewoordingen.

Het klimaat in Nederland is guur geworden. Ik sprak daarover in het interview met Wierd Duk in De Telegraaf (2 november). Voor Joden is Nederland geen veilige plek meer. Ik houd de media hiervoor medeverantwoordelijk; programma’s als Op1, Vandaag Inside, Nieuwsuur en het NOS-journaal: die hebben hun journalistieke plicht verzaakt om kritisch en niet eenzijdig te berichten
“Het antisemitisme is weer volop aanwezig en zal waarschijnlijk virulenter worden”, schreef ik in mijn column op 13 oktober.

Ik had gelijk. En het is nog veel erger geworden.

Vond je dit artikel goed? Steun Freek van Beetz via pinchas.backme.org.